Porównanie do donatystów w nowożytnych polemikach wyznaniowych

Stanisław Adamiak


Wydział Historyczny UW (Polska)


Abstrakt

The paper shows how different polemists used the analogy with the fourth century Donatist schism to label their opponents in the Reformation controversies. The accusation of Donatism was raised not only by the Catholics against the Protestants in general, as opposing the authority of Rome, but also both by the Catholics and magisterial Reformers against the radical Reformers, who rejected any connection between the Church and the state, and demanded of their converts to be baptised again. The analogy was also used in the polemics between more and less radical branches of the English Reformation. It was also employed in a very efficient way by Cardinal Wiseman in 1839 against the Anglicans, and was one of the main impulses for the conversion of John Henry Newman to Roman Catholicism.


Słowa kluczowe:

donatyści, reformacja, anabaptyści, Kościół Anglii, John Henry Newman

Adamiak, S. (2014). O losach wyrażenia „koniec ery konstantyńskiej”. Collectanea Theologica, 84 (1), 97–107.
  Google Scholar

Denton, A. (2011). John Henry Newman’s Anagnorisis of 1839: Lessons from Augustine, Tyconius, and the Donatist and Monophysite Controversies. Newman Studies Journal, 8(2), 42–51.
  Google Scholar

Eck, J. (1979). Enchiridion locorum communium adversus Lutherum et alios hostes ecclesiae. Münster: Aschendorff.
  Google Scholar

Fortescue, A. (1917). Donatism. London: Burns & Oates.
  Google Scholar

Gifford, G (1590). A Plaine Declaration that Our Brownists be Donatists. London: Toby Cooke.
  Google Scholar

Hoover, J. A. (2013). They bee Full Donatists. Reformation and Renaissance Review, 15(2), 154–176.
  Google Scholar

Hoover, J. A. (2016). Capricious, Seductive, and Insurrectionary. Journal of Early Modern Christianity, 3(1), 71–98.
  Google Scholar

Hosius, S. (1559). De origine haeresium nostri temporis. Leuven: P. Sangrius.
  Google Scholar

Leu, U.B. (2004). A Memorandum of Bullinger and the Clergy Regarding the Punishment of the Anabaptists (May 1535). The Mennonite Quarterly Review, (78), 109–132.
  Google Scholar

McGinnis, T.S. (2004). George Gifford and the Reformation of the Common Sort: Puritan Priorities in Elizabethan Religious Life. Kirksville: Truman State.
  Google Scholar

Newman, J.H. (1908). Apologia pro Vita Sua. London: Longmans, Green, and Co.
  Google Scholar

Ogonowski, Z. (2015). Socynianiam. Dzieje, poglądy, oddziaływanie. Warszawa: Instytut Historii Nauki PAN.
  Google Scholar

Sherlock, W. (1686). A protestant of the Church of England no Donatist, or, some short notes on Lucilla and Elizabeth. London: T. Basset.
  Google Scholar

Thomas, S. (1991). Newman and Heresy: The Anglican Years. Cambrige: Cambridge University.
  Google Scholar

Verduin, L. (1964). The Reformers and Their Stepchildren. Grand Rapids: William B. Eerdmans.
  Google Scholar

Visser, A.S.Q. (2011). Reading Augustine in the Reformation: The Flexibility of Intellectual Authority in Europe, 1500-1620. Oxford: Oxford University Press.
  Google Scholar

Voolstra, S. (1996). Donatus redivivus – Menno Simons’ reformatie in theologisch perspectief. Doopsgezinde Bijdragen, (22), 159–177.
  Google Scholar

Warfield, B.B. (1956). Calvin and Augustine. Philadelphia: Presbyterian and Reformed.
  Google Scholar

Williams, G.H. (1962). The Radical Reformation. Philadelphia: Westminster Press.
  Google Scholar

Wiseman, N. (1839). Anglican Claim of the Apostolic Succession. Dublin Review, August 1839, 139–180.
  Google Scholar

Wright, D. F. (1998). The Donatists in the Sixteenth Century. W: L. Grane i in., Auctoritas Patrum II. Neue Beiträge zur Rezeption der Kirchenväter im 15. und 16. Jahrhundert (s. 281–293). Mainz: Philipp von Zabern.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2017-12-15

Cited By / Share

Adamiak, S. (2017). Porównanie do donatystów w nowożytnych polemikach wyznaniowych. Warszawskie Studia Teologiczne, 30(3-4), 108–118. Pobrano z https://czasopismowst.pl/index.php/wst/article/view/59

Autorzy

Stanisław Adamiak 

Wydział Historyczny UW Polska

Ks. dr Stanisław ADAMIAK – kapłan diecezji toruńskiej, adiunkt naukowy w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Doktorat z historii Kościoła obronił w 2011 r. na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim
w Rzymie. Wykładał na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Autor książek: Carthage, Constantinople and Rome: Imperial and Papal Interventions in the Life of the Church in Byzantine Africa (533-698) (Rome 2016) oraz Zawsze jest Wyjście.



Statystyki

Abstract views: 140
PDF downloads: 60


Licencja

Czasopismo jest bezpłatne i udostępniane na zasadach otwartego dostępu (w formacie pdf na stronie internetowej). Od autorów artykułów nie są pobierane żadne opłaty. „Warszawskie Studia Teologiczne” ukazują się na licencji według standardów Creative Commons: CC BY-ND 4.0 (Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe) i nie prowadzą skonkretyzowanej polityki dotyczącej danych badawczych. Autorzy zachowują prawa autorskie.