O starociach, czyli czego możemy się nauczyć od starożytnego Kościoła

Marek Starowieyski


Uniwersytet Warszawski, Instytut Filologii Klasycznej (Polska)

Abstrakt

Artykuł zawiera tekst wykładu wygłoszonego przez ks. prof. dr hab. Marka Starowieyskiego podczas uroczystości nadania mu tytułu doctora honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie.


Słowa kluczowe:

doctor honoris causa, Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie, Marek Starowieyski

Starowieyski M. (1999), Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa Wschodu. Literatury — arab­ska, armeńska, etiopska, gruzińska, koptyjska, syryjska, Warszawa.
  Google Scholar

Starowieyski M. (2006), Czego mogą nas nauczyć Ojcowie Pustyni, Kraków.
  Google Scholar

Starowieyski M. (2006), Barwny świat apokryfów, Po­znań 2006.
  Google Scholar

Szymusiak J.M., Starowieyski M. (1971), Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmien­nictwa (Starożytna myśl chrześcijańska 2), Poznań 1971.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2018-04-27

Cited By / Share

Starowieyski, M. (2018). O starociach, czyli czego możemy się nauczyć od starożytnego Kościoła. Warszawskie Studia Teologiczne, 31(2), 17–26. https://doi.org/10.30439/WST.2018.2.3

Autorzy

Marek Starowieyski 

Uniwersytet Warszawski, Instytut Filologii Klasycznej Polska

Ks. prof. dr hab. Marek STAROWIEYSKI – kapłan Archidiecezji Warszawskiej. Patrolog i biblista, historyk literatury wczesnochrześcijańskiej, tłumacz, pisarz. Wieloletni wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, Katolickiego
Uniwersytetu Lubelskiego, Papieskiego Instytutu Patrystycznego Augustinianum w Rzymie, Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie i Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Autor licznych publikacji z zakresu chrześcijaństwa antycznego i patrologii.



Statystyki

Abstract views: 160
PDF downloads: 76


Licencja

Czasopismo jest bezpłatne i udostępniane na zasadach otwartego dostępu (w formacie pdf na stronie internetowej). Od autorów artykułów nie są pobierane żadne opłaty. „Warszawskie Studia Teologiczne” ukazują się na licencji według standardów Creative Commons: CC BY-ND 4.0 (Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe) i nie prowadzą skonkretyzowanej polityki dotyczącej danych badawczych. Autorzy zachowują prawa autorskie.